چه قدر عاطفه تنهاست بین آدمها. و او هنوز شکوفاست بین آدمها. کسی به خاطر پروانه ها نمی. تب غرور چه بالاست بین آدمها. و از صدای شکستن کسی نمی شکند. سردی و غوغاست بین آدمها. میدان کوچه دل ها فقط زمستانست. ز مهربانی دل ها دگر سراغی نیست. چه قدر قحطی رویاست بین آدمها. به نیست دل ها دعا نمی خواند. غروب زمزمه پیداست بین آدمها. و حال اینه را هیچ. همیشه غرق مداراست بین آدمها. غریب گشتن احساس درد سنگینی.

Wednesday, July 27, 2005. My topic is education at an elementary school in Japan. I changed the topic on July 6. My topic was traditional music in Japan. I was going to research about Japanese traditional musical instruments such as shamisen and songs such as enka. I thought about which is better to choose as a research essay for about 30 minutes. I found some sources for 20 minutes.

که در دلم پر است شور گفتگو. که خفته در وجود من هزار شوق و آرزو. چو گل شکفته می شوم مباد آنکه برفهای بهمنی درون غنچه برگهای عشق سر کشم تبه کند. به خاک نیستی کشد دل مرا سیه کند. پرستوی خیال من کشیده بال تا کند به کنج سقف لانه ای. و هر زمان برای مرغکان بسته پر دوباره سر دهد ترانه ای. مباد آنکه ابر های تیره رو دوباره رنگ نیستی کشند روی آرزو. بریز روی زلفهای سر کشم شکوفه های سیب را.

اینجا با چشمانت صدای پای آب را بشنو. روزی که آمدی برایم شاخه ای از گل های قرمز پشت سرت را بیاور. تا در شیشه ای آب بگذارمشان و درد دل بی نوایشان را بشنوم. بدشانس ترین گلهای جهان بوده اند بی شک. که دست نوازش تو روی سرشان کشیده شده. خنده ات ریشه شان را از پا انداخته. و نگاه کجکی ات! زیبا ترشان کرده شاید. اما طاقت دیدن کمان ابروانت را نداشتند. و به رنگ پر قناری کوچکی درآمدند که آنسو بالای درختی سبز. آواز عشق سر داده بود از برای تو. تا لبهای قرمزت جلوه دیگری پیدا کنند.